Veranderingen......

Jullie zullen wel denken, wat is dit nu weer voor titel. Ik zal het straks allemaal uitleggen. Maar eerst bij het begin beginnen.

Zondag 23 september ben ik naar Hunter Valley geweest, dit is een heel groot wijngebied met meer dan 100 wijnproeverijen waar je zo naar binnen kan en gratis wijn kan proeven. Ik had eigenlijk niks gepland voor deze zondag, maar toen zag ik zaterdagavond op facebook een bericht van een jongen staan dat hij zondag met 5 andere meiden naar hunter valley zou gaan en dat er nog een plekje vrij was. Toen dacht ik, waarom ook niet, dit was een goede manier om te gaan, met een auto. Anders zou ik daar een keer heen gaan met een tour, maar dus was stukken beter. We konden zelf kiezen waar we heen wilden. Toen iedereen was opgehaald kon de road trip beginnen. Hij had allemaal eten, chips, water, wijn en alles in de auto voor ons. We zaten uiteindelijk met 5 meiden achterin en de jongen reed ons overal heen, superchill. We hadden het wel naar ons zin achterin zeg maar. We zijn in totaal naar ongeveer 8 of 9 wijnproeverijen geweest. Ik ben niet echt een wijndrinker, maar ben erachter gekomen dat roze, zoete wijnen toch best lekker zijn. Rond half 8 waren we weer terug in de city en om 8 uur was ik weer thuis. Was een superchill dagje en ik kan weer wat wegstrepen van mijn To Do List.

In het vorige verhaal had ik aangegeven dat ik niet veel op de planning had staan. Maar intussen heb ik toch aardig weer wat te vertellen. Ik heb jullie niet echt veel verteld over het leven in het gezin. Was niet echt de moeite om daar wat over te vertellen. Maar goed, het liep niet echt lekker. De kinderen waren erg verwend, hadden geen regels in huis, konden alles doen wat ze wilden, kregen alles wat ze wilden en noem maar op. Ik heb me geprobeerd zoveel mogelijk aan te passen en zoveel mogelijk via hun manier van opvoeden te werken, maar er zijn grenzen. Ik wilde niet dat de kinderen over me heen gingen lopen. Ik had dus vaak aanvaringen wat eigenlijk nergens over ging. Bijvoorbeeld de oudste was tv aan t kijken met vechten enzo, ik had haar verteld dat ze dat oke vooruit, mocht kijken, maar dat als de 2 jongste thuis zouden komen, we het over moesten zetten. Was ze het natuurlijk niet mee eens, maar goed, ik kon hem natuurlijk ook gelijk over zetten dus, ze stemde mee in. Toen de 2 jongste thuis kwamen, vertelde ik haar dat ik de tv over ging zetten, want dat programma was niks voor hen. Was ze het natuurlijk niet mee eens, gillen, schreeuwen, hup naar der moeder. Moeder komt naar mij om te vragen wat er is gebeurd alsof ik iets heel raars heb gedaan. Dit soort kleine dingen die eigenlijk nergens over gaan, gebeurde vaker en ik moest me altijd verdedigen tegenover een 4 of 5 jaar oud kind, beetje raar dus. Op dinsdag 25 september wilde de moeder even met me praten, ze zei dat het niet echt lekker liep en als ik wilde kon ik morgen vertrekken. Aan de ene kant dacht ik, dat is wel erg snel, aan de andere kant was ik ook wel weer opgelucht. De enige reden dat ik nog in de familie was, was voor het geld. Dus niet echt een goede reden, haha. Ik heb dus een hostel geboekt voor een week in de hoop in die week een nieuw gezin te kunnen vinden. Woensdagochtend verliet iedereen het huis en kreeg ik geld voor een taxi om naar het hostel te gaan. Ik heb dus op mn gemak mn koffer in gepakt, nog even pannenkoeken gebakken zodat ik wat te eten had savonds en ben rond 1 uur vertrokken naar het hostel. Daar heb ik lekker de hele middag niks gedaan en alleen maar Prison Break gekeken, heerlijk. Ik slaap in een 4 persoonskamer met een Duitse jongen en een Ierse jongen. Gelijk kwam ik er weer achter waarom ik zou van reizen hou, iedereen is zo onwijs aardig. S'avonds op tijd gaan slapen en de volgende dag ben ik met Daniella naar Bondi Beach gegaan, heerlijk op t strand.

Toen ik savonds terug kwam, was het schotse meisje nieuw in de kamer. Ik ben met haar toen naar het Opera House gelopen en een soort van city tour gedaan, was erg grappig. Ze dacht op de terugweg op een gegeven moment dat ze iets herkende en vanaf daar wist zij de weg terug, dus we volgde haar weg. Ze herkende een gebouw en daar moesten we naar links, we hebben een heel mooi rondje gelopen om uiteindelijk aan de andere kant van het gebouw uit te komen, ze was blond, misschien was dat het;) Vrijdag ben ik met haar de city in gegaan, we zijn naar paddy's market gegaan, een markt in chinatown, dus vol met asian people. Op de 2e verdieping was een outlet verdieping. We waren in een winkel en op een gegeven moment kon ik haar niet meer vinden, ongeveer 1,5 uur gewacht tot ze misschien terug zou komen, maar nee, geen idee waar ze heen was. Daarna ben ik maar verder gaan shoppen en daarna terug gegaan naar het hostel. Toen bleek dat zij dat ook had gedaan, maar ze was alweer weg intussen.

De dag dat ik met Daniella had afgesproken at Bondi Beach, had ik eind van die middag een keninismaking met een nieuw gezin. De hostmum van Daniella had een email gekregen van een vriendin dat ze op zoek was naar een nieuwe au pair, omdat haar oude au pair snel zou vertrekken. Daniella had deze email naar mij doorgestuurd en ik heb het gezin gebeld. De volgende dag kon ik langskomen voor een kenningsmaking. Mijn indruk was erg goed en de volgende dag heb ik laten weten dat ik zeker geïnteresseerd ben en lieten zij mij weten dat ik ze mij ook graag wilde als nieuwe au-pair. Daarna wat contact gehad, ze wilde graag wat referenties zien. Ik had haar verteld dat ik voordat ik naar Australie kwam, een heel pakket heb moeten maken met informatie over mezelf en een heleboel refereties. Ik vroeg of het goed was dat ik dat meenam als ik zou komen (dat zou eerst maandag zijn, later dinsdag) Dat was goed, maar maandagavond belde ze op dat ze graag het telefoonnummer van mijn manager van de kinderopvang in Bodegraven wilde. Daarna wilde ze graag met het oude gezin spreken, niet zozeer over mij, maar over hoe het was gegaan met de organisatie en alles. Tuurlijk, dacht ik. Dus oke, tot morgen gezegd en opgehangen met de gedachte dat ze nu dus deze mensen ging bellen. Dinsdag zou ik naar het gezin gaan rond 12 uur. Om half 11 kreeg ik een smsje met de tekst: Melissa, we are sorry but it does not feel right for you to come to us. Okee, dacht ik, wat krijgen we nou weer ineens. Smsje terug gestuurd met de vraag of ze mij dus niet als au pair wilde, kreeg ik terug, yes sorry. Ik wilde toch wel graag weten waarom dat ineens was veranderd, of ze met niet vertrouwde of dat de andere familie iets heeft gezegd over mij. Kreeg ik terug: its not about trust, it just doenst feel like its the right extension to our family, we called travel active and your manager, so its not that we didnt like you. Oftewel, ik snap het nog steeds niet.

Maar goed, wat moest ik toen doen, ik had het hostel tot woensdag geboekt, dus ik heb ik nog maar een week bijgeboekt. Toen moest ik gaan nadenken wat ik wilde. Wilde ik gaan reizen, wilde ik op zoek gaan naar een ander gezin, wilde ik in het hostel blijven en een baan zoeken in Sydney. Ik heb voor het laatste gekozen. Sinds ik die week in het hostel heb verbleven, bevalt me dat zo goed dat ik daar eigenlijk niet meer weg wilde. Ik ben dinsdag naar een organistie die banen regelen voor backpackers gegaan en op zoek gegaan naar een baan. Je heb hier de website Gumtree.com.au, dit is een soort marktplaats. Hier ben ik op zoek gegaan naar baan en heb ik gereageerd op een paar advertenties van barvrouw, tot restaurant tot een sales job. En daarna was het afwachten of ik een reactie zou krijgen.
Savonds had ik afgesproken met een meisje in de city. We zijn naar een bar gegaan waar ze drankjes verkochten voor 3 dollar, en dat is very cheap. Rond 10 uur zijn we terug gegaan naar het hostel, want ik wist dat een groep van het hostel zou gaan stappen vanavond in Kings Cross, dat is HET uitgaansgebied hier in Sydney. Zij wilde graag mee met hun, dus zijn we daarna wezen stappen in Kings Cross, was een superavondje.

Woensdag was het erg lekker weer, dus ben ik met een groepje naar Bondi Beach gegaan en lekker gechilled op het strand. Eindelijk kon ik is in me bikini op het strand liggen zonder een koude wind.
Donderdag moest ik was dingen kopen als shampoo enzo. Op een gegeven moment ging mijn telefoon en was het iemand van een baan waar ik op het gereageerd. Die middag heb ik gelijk een interview gehad en was ik aangenomen, de dag erna een training gehad en maandag kan ik beginnen. Nu moet ik natuurlijk nog vertellen wat voor baan het is en ik weet zeker dat jullie dat niet gaan geloven;) Ik ben vanaf nu een melkman! Ik werk voor een bedrijf dat ze Australische boeren support. Zij bezorgen gratis de basis producten zoals melk, brood, fruit, groente, vlees en nog wat andere dingen bij mensen thuis. Al deze producten komen van Australische boerderijen. Mijn baan is dat ik langs de deuren moet om zoveel mogelijk mensen te werven die dit willen gebruiken. Hoe meer mensen ik werf, hoe meer ik verdien. Dit is dus echt totaal wat anders dan wat ik had verwacht voordat ik naar Australie ging. Maar ik moet zeggen dat ik het wel leuk vind, ik kan lekker in het hostel blijven en ik werk met alleen maar backpackers. Maandag is mijn eerste werkdag, dus we zullen zien hoe dit gaan verlopen.

Dat was dus weer een heel verhaal met veel veranderingen, maar ik ben blij met de situatie op dit moment, we zullen zien hoe deze baan me bevalt. De volgende keer zal ik jullie daar meer over vertellen. Dit was wel weer ff genoeg voor nu denk ik;)

XX Melissa